De Doorstart: Uilenspel
donderdag 17 maart 2022
Hoe verloopt de doorstart van organisaties na de coronajaren? Vandaag: de vrijwillige begeleiders van Uilenspel.
Uilenspel streeft naar een solidaire en inclusieve samenleving met gelijke kansen voor iedereen. Ze stimuleren actief burgerschap, vormen en verbinden vrijwilligers die gezinnen in een maatschappelijk kwetsbare situatie ondersteunen. De vrijwilligers van Uilenspel begeleiden gedurende 1 uur per week een kindje aan huis. Via het principe van 'spelend leren' werken ze aan de schoolse basisvaardigheden en motivatie van het kind. Ze lezen verhaaltjes, knutselen, doen huiswerk en maken vooral veel plezier!
De Uilenspelvrijwilligers gaan langs bij kinderen uit de 3de kleuterklas, het 1ste en 2de leerjaar.
De begeleidingen kunnen eindelijk opnieuw zonder beperkingen doorgaan in de thuisomgeving van het kind. Ook de activiteiten en vormingen van Uilenspel vinden voortaan opnieuw fysiek plaats. Het doet de vrijwilligers en de Uilenspelkindjes, maar ook het hele team binnen Uilenspel, zoveel deugd om terug samen te kunnen komen.
Charis Smit beschrijft hier haar ervaringen.
Sinds het jaar 1988 ben ik inwoner van de stad Antwerpen. Een stad die zodanig hard bruist van het leven. Een stad waar we met zoveel naast elkaar leven. Naast elkaar. Ja. Er valt zoveel te ontdekken, van elkaar. Er valt zoveel te leren, van elkaar. Er valt zoveel te delen, met elkaar. Met elkaar. Ja. Ik start als begeleider bij Uilenspel en ontmoet Yassmin. Een beetje onwennig in het begin voor ons allebei, stellen we elkaar om de beurt een vraag. ‘Wat is jouw lievelingseten?’ ‘Wat is jouw lievelingskleur?’ ‘Waar ben je bang van?’ We zien elkaar wekelijks na schooltijd in een klaslokaal op school. Ik help haar met lezen. Zij leert mij hoe ik mooie bladwijzers kan maken. Ik help haar met rekenen. Zij leert mij tot 10 tellen in het Arabisch. In de zomervakantie spreken we verder af. Na een uitje naar het park, nodigen Yassmins ouders me uit om te blijven eten. Ondertussen zijn we enkele maanden verder. Naast mijn iets uitgebreidere woordenschat Arabisch en Yassmin die tweedes werd van de klas voor wiskunde, is er vooral een extra lading warmte en liefde in ons leven geslopen. Onze gezinnen en ons dagelijks leven zijn ondertussen met elkaar verweven. Er is wederzijds vertrouwen. Er wordt veel gelachen. En we steunen elkaar in moeilijke situaties.
Sinds het jaar 1988 ben ik inwoner van de stad Antwerpen. Een stad die zodanig hard bruist van het leven. Een stad waar we met zoveel naast elkaar leven. Naast elkaar. Ja. Er valt zoveel te ontdekken, van elkaar. Er valt zoveel te leren, van elkaar. Er valt zoveel te delen, met elkaar. Met elkaar. Ja. Ik start als begeleider bij Uilenspel en ontmoet Yassmin. Een beetje onwennig in het begin voor ons allebei, stellen we elkaar om de beurt een vraag. ‘Wat is jouw lievelingseten?’ ‘Wat is jouw lievelingskleur?’ ‘Waar ben je bang van?’ We zien elkaar wekelijks na schooltijd in een klaslokaal op school. Ik help haar met lezen. Zij leert mij hoe ik mooie bladwijzers kan maken. Ik help haar met rekenen. Zij leert mij tot 10 tellen in het Arabisch. In de zomervakantie spreken we verder af. Na een uitje naar het park, nodigen Yassmins ouders me uit om te blijven eten. Ondertussen zijn we enkele maanden verder. Naast mijn iets uitgebreidere woordenschat Arabisch en Yassmin die tweedes werd van de klas voor wiskunde, is er vooral een extra lading warmte en liefde in ons leven geslopen. Onze gezinnen en ons dagelijks leven zijn ondertussen met elkaar verweven. Er is wederzijds vertrouwen. Er wordt veel gelachen. En we steunen elkaar in moeilijke situaties.
Charis Smit - vrijwilliger bij Uilenspel.
Ik schrijf dit met een gezonde rode blush op mijn wangen, natte haren en verrimpelde vingertoppen omdat ik zonet de hele middag in de hamam zat met Yassmin, Yassmins mama en oma.
33 jaar leef ik in deze stad. Dankzij Uilenspel zijn mijn buren, die al jaren twee straten verder wonen, ondertussen mijn vrienden. Dankzij mijn nieuwe vrienden, leer ik deze stad verder ontdekken door elkaar mee op pad te nemen. Wat een verrijking. Zo dankbaar. Dank aan Uilenspel.
