PERSBERICHT: Beslissing subsidie-enveloppes sociaal-cultureel werk: Geen ravage, maar ook geen relance
vrijdag 25 september 2020
Dossier: Decreet Sociaal-Cultureel Volwassenenwerk
De Vlaamse regering besliste vandaag over de middelen van 139 sociaal-culturele organisaties voor de volgende vijf jaar. Het verdict betekent geen ravage in de sector maar van een beslissing die de maatschappelijke relance inzet, is nog geen sprake. De Federatie had, zeker in deze tijden, meer verwacht van een minister die het verenigingsleven de volgende maanden en jaren een cruciale rol ziet spelen.
Situering
Het sociaal-cultureel werk bestaat uit een grote diversiteit aan organisaties die, met hun 200.000 vrijwilligers allerlei activiteiten opzetten om mensen samen te brengen, sterker te maken, te ondersteunen om het heft in eigen handen te nemen,… Het gaat om organisaties zoals Welzijnszorg, Growfunding, Vermeylenfonds, Mobiel 21, Vormingplus, Internationaal Comité, Femma, Wisper,…
Nog voor Covid het land onveilig maakte, dienden deze organisaties hun subsidieaanvragen in. Beoordelingscommissies adviseerden en de regering besliste vandaag. De basis van de adviezen was zeer goed: niet minder dan 84 procent van de erkende organisaties kreeg een positief advies: de helft ervan zelfs met grootste onderscheiding, zonder één enkele noemenswaardige opmerking. Ook de ambitie om nieuwe organisaties de kans te geven werd waargemaakt: voor de beoordelaars konden er 18 bijkomen. Maar hét pijnpunt was dat de beoordelingscommissies de groei van de sector en de ambities ervan moesten adviseren binnen het bestaande budget en ook geen rekening konden houden met wat Covid veroorzaakt. Geen bijkomende middelen zou dus een ravage in de sector betekenen. Dit legde de verantwoordelijkheid des te meer bij de Vlaamse regering. Zouden ze ervoor zorgen dat niet iedereen moest betalen voor de groei? En zouden zij de organisaties een corona-por in de rug geven voor hun belangrijke rol in deze tijden?
Nog voor Covid het land onveilig maakte, dienden deze organisaties hun subsidieaanvragen in. Beoordelingscommissies adviseerden en de regering besliste vandaag. De basis van de adviezen was zeer goed: niet minder dan 84 procent van de erkende organisaties kreeg een positief advies: de helft ervan zelfs met grootste onderscheiding, zonder één enkele noemenswaardige opmerking. Ook de ambitie om nieuwe organisaties de kans te geven werd waargemaakt: voor de beoordelaars konden er 18 bijkomen. Maar hét pijnpunt was dat de beoordelingscommissies de groei van de sector en de ambities ervan moesten adviseren binnen het bestaande budget en ook geen rekening konden houden met wat Covid veroorzaakt. Geen bijkomende middelen zou dus een ravage in de sector betekenen. Dit legde de verantwoordelijkheid des te meer bij de Vlaamse regering. Zouden ze ervoor zorgen dat niet iedereen moest betalen voor de groei? En zouden zij de organisaties een corona-por in de rug geven voor hun belangrijke rol in deze tijden?
Geen ravage
Minister Jambon erkent in zijn persbericht terecht dat de coronacrisis ook serieus heeft ingehakt op het sociaal-cultureel werk en heeft er daarom voor gekozen om geen subsidies stop te zetten of te fel te laten verminderen. Ook de 18 nieuwe organisaties wil hij kansen geven om door te groeien in het decreet. ‘Wij vinden het een goede zaak dat, door een aantal verschuivingen in de middelen, deze nieuwe organisaties kansen krijgen en er geen ravage aangericht wordt bij de reeds erkende organisaties,’ zegt Ellen De Boeck, directeur van De Federatie.
Maatschappelijke relance?
‘Maar we zijn toch ten zeerste ontgoocheld dat er geen bijkomende middelen geïnvesteerd worden in een sector die een onmiskenbaar belangrijke rol zal spelen in de maatschappelijke relance,’ gaat De Boeck verder. We citeren minister Jambon in een eerder interview: “Het sociaal-cultureel werk heeft een cruciale rol om de mensen terug samen te brengen en het gevoel te geven te behoren tot de gemeenschap zodat we samen uit het dal kunnen”. Voor deze cruciale rol tekent de regering vandaag niet. De beslissingen van vandaag willen de crisis temperen, maar voeden nog geen offensief scenario voor de volgende maanden en jaren. We kijken dan ook uit naar de septemberverklaring en vooral de daden die erop moeten volgen.
